End of Chapter...

Το παρακάτω ανέβηκε πρίν κάνα μισάωρο στο DevArt μου, απλά το παραθέτω και εδώ, καθώς ισώς και ανήκει περισσότερο στο blog..

The curtain is closed..

I find it rather amusing that I now see some of my deviations with such a different eye..

Anyway, I can blame MPD, my meds, menstruation... actually I'd wish, that'd give me a good excuse to go haywire once/month, but nooo, only the ladies get to have excuses for freaking out.

I had a point somewhere I think... got it again. Yeah, no matter who or what I blame, the fact that some of my work now sucks more than Uwe Ball's directing ability (well, almost...) remains. And oh, Ball *does* suck hard.

But I'm digressing again.

Anyway, I came to realize that inspiration need not come from hate, sorrow, tears and blood, and so on and so forth with the endless stream of Cliche Angst Puppyness. I also remembered that I was 17-18 when I wrote most of the stuff. (Shit, had to actually *checK* that. Felt longer, it did.)

Two years may not be long, but these two years have changed a lot. Specially me.

And since a week ago I wrote and posted something so similar to these older bundles of words that would be me two years ago, but not now, I realized something.

I must change again. Just like I did back then. Unknowing and apprehensive about the end result, but ever optimistic. Just like some of my texts, which ridden with cliches as they may sometimes be, speak the truth.. my truth.

Hey, if they were made into cliches, they must have been quite popular for something as personal as "your very own truth" in the first place, right? ;)

And based on that truth, I'll now go and change and prepare for the next act, the next chapter.. I may be nearly one month late, but this is my show, and just like a beloved song says, it must go on.

And it will go on, because the songs we like always speak the truth that we want and need to hear.

The crowd is waiting. Let the curtain finaly rise again.

This fire...

Έξω έχει 7 C, το σπίτι σύμφωνα με τον θερμοστάτη βρίσκεται στους 22 βαθμούς, και εγώ είμαι στους 39, διεκδικώντας την δεύτερη θέση μετά το PC μου..

Είπαμε, hot stuff, αλλά έχουμε ξεφύγει εδώ, σε λίγο we're gonna burn this city...

5 ώρες net, 17 σελίδες proofed, 2 DevArt submissions, 1 cd review, 1 τσάι, μισό λίτρο γαλλικός, 105 τραγούδια στην playlist, 2 depon, 2 duraprox, 1 Accuran, τα φάρμακα είναι φίλοι μας και οι αρι8μοί κολλητοί μας.

Για κάποιο λόγο, το winamp δεν μου δείχνει τον αριθμό των φορών που άκουσα το παρακάτω κομματάκι... Oh well, ίσως είναι καλύτερα έτσι.

Έχει πλάκα πάντως όταν έχεις πυρετό, ρίγη, κάθε ένδειξη να πας να ξαπλώσεις και καμία όρεξη να κάνεις κάτι, αλλά στο τέλος κάνεις παραπάνω δουλειές απ'ότι όταν ήσουν καλά, μόνο και μόνο για να ξεχαστείς...

Χεχ.

Δεν χρειάζεται να είσαι άρρωστος για να κάνεις κάτι "μόνο και μόνο για να ξεχαστείς" όμως, έ?

Ναι. I'll go dwell on that for a while.

FiX

Amour, like Love, wie Liebe, όπως Έρωτας.

Rammstein - Amour

Die Liebe ist ein wildes Tier
Sie atmet dich sie sucht nach dir
Nistet auf gebrochenen Herzen
Geht auf Jagd bei Kuss und Kerzen
Saugt sich fest an deinen Lippen
Gräbt sich Gänge durch die Rippen
Lässt sich fallen weich wie Schnee
Erst wird es heiß dann kalt am Ende tut es weh

Amour Amour
Alle wollen nur dich zähmen
Amour Amour am Ende
gefangen zwischen deinen Zähnen

Die Liebe ist ein wildes Tier
Sie beißt und kratzt und tritt nach mir
Hält mich mit tausend Armen fest
Zerrt mich in ihr Liebesnest
Frißt mich auf mit Haut und Haar
und würgt mich wieder aus nach Tag und Jahr
Läßt sich fallen weich wie Schnee
Erst wird es heiß dann kalt am Ende tut es weh

Amour Amour
Alle wollen nur dich zähmen
Amour Amour am Ende
gefangen zwischen deinen Zähnen

Die Liebe ist ein wildes Tier
In die Falle gehst du ihr
In die Augen starrt sie dir
Verzaubert wenn ihr Blick dich trifft

Bitte bitte gib mir Gift

(Lyrics ©2004 Rammstein, από το άψογο "Reise Reise", Αγγλική μετάφραση εδώ.)